แม้ว่าแบตเตอรี่ตะกั่วกรดปิดผนึกจะกลายเป็นผลิตภัณฑ์สุดท้ายของจักรยานไฟฟ้า แต่กระบวนการที่แตกต่างกันของผู้ผลิตแต่ละรายทำให้ประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์แตกต่างกัน มาดูโครงสร้างหลักสามประการของแบตเตอรี่

1. ตารางแบตเตอรี่

ตะแกรงแบตเตอรี่เป็นส่วนประกอบสำคัญที่กำหนดประสิทธิภาพการปิดผนึกของแบตเตอรี่ ปัจจุบันกริดแบตเตอรี่ที่ผลิตโดยผู้ผลิตรถจักรยานไฟฟ้าส่วนใหญ่ใช้โลหะผสมตะกั่ว - แคลเซียม - ดีบุก โลหะผสมนี้เป็นหนึ่งในเทคโนโลยีหลักของแบตเตอรี่ที่ปิดสนิท อย่างไรก็ตามการจัดการที่ไม่เหมาะสมจะทำให้แบตเตอรี่สูญเสียความจุในช่วงต้นและไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ

เพื่อหลีกเลี่ยงข้อบกพร่องของโลหะผสมแคลเซียม - ดีบุกกรดตะกั่วผู้ผลิตหลายรายใช้โลหะผสมแคดเมียมดิสโพรเซียมที่มีตะกั่วต่ำ โลหะผสมนี้สามารถเอาชนะการสูญเสียกำลังการผลิตในช่วงต้นได้ในระดับหนึ่ง แต่จะทำให้เกิดการผลิตก๊าซการปลดปล่อยตัวเองจำนวนมากการใช้น้ำที่เร่งขึ้นและทำให้เกิดการระบายความร้อนเมื่อหมดอายุการใช้งานแบตเตอรี่และปรากฏการณ์ของการชาร์จและไม่หมุน ที่จุดเริ่มต้น ในระหว่างการทดสอบบัลลังก์ (ประมาณ 3 เดือน) วงจรชีวิตจะยาวนานขึ้น แบตเตอรี่รถจักรยานไฟฟ้าที่มีข้อกำหนดการปิดผนึกอย่างเข้มงวดไม่เหมาะอย่างยิ่ง

2. โครงสร้างกลุ่มขั้วแบตเตอรี่

จำนวนแผ่นขั้วในกลุ่มขั้วแบตเตอรี่แบ่งออกเป็น 11 ชิ้น 13 ชิ้น 15 ชิ้นและ 17 ชิ้น

ยิ่งจำนวนแผ่นน้อยลงต้นทุนกระบวนการก็จะยิ่งลดลง อย่างไรก็ตามจำนวนเพลตที่น้อยลงความหนาแน่นกระแสต่อหน่วยพื้นที่ของเพลตก็จะยิ่งมากขึ้นซึ่งไม่เอื้อต่อการใช้แบตเตอรี่ แบตเตอรี่มีความจุต่ำกว่าและอายุการใช้งานสั้นลง

3. อิเล็กโทรไลต์ที่ใช้ในแบตเตอรี่รถจักรยานไฟฟ้า

ในปัจจุบันมีอิเล็กโทรไลต์ที่ใช้กับแบตเตอรี่รถจักรยานไฟฟ้า 2 ชนิดชนิดหนึ่งคือกรดซัลฟิวริกเจือจางซึ่งมีกระบวนการที่ง่ายและต้นทุนต่ำ อีกอันคือแผ่นแคดเมียมที่มีกรดซัลฟิวริกเจือจาง หลักการสำคัญคือซิลิกาเจลทั้งสองด้านและด้านบนของกลุ่มเพลต เรียกว่าแบตเตอรี่เจล.

ลักษณะเฉพาะของแบตเตอรี่ชนิดนี้คือมีขั้นตอนที่ซับซ้อนและค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง หากสามารถเข้าใจได้ปริมาณกรดที่เก็บไว้ในแบตเตอรี่จะมากกว่ากรดชนิดเจือจางประมาณ 6ml เนื่องจากเจลที่เกิดจากซิลิกาและกรดซัลฟิวริกเจือจาง อายุการใช้งานแบตเตอรี่สามารถเพิ่มขึ้นได้และแพลตฟอร์มความจุค่อนข้างคงที่